. |
De Leeuw en Androcles
Leeuwen zijn niet altijd slecht voor mensen. We kunnen zelfs zeer goede vrienden zijn, zoals blijkt uit een verhaal van Aesopus over een leeuw en de Romeinse slaaf Androcles.
De leeuw was gewond en bevond zich in het bos. Hij had een grote doorn in zijn klauw, die hierdoor opgezwollen was en bloedde. Op een dag kwam hij Androcles tegen, een Romeinse slaaf, die ontsnapte aan zijn wrede meester en het bos in was gevlucht. Eerst was Androcles bang en zette hij het op een lopen. Maar toen hij merkte dat de leeuw hem niet achterna kwam, keerde hij terug. Hij naderde de leeuw tot zeer dichtbij en zag toen de klauw en de doorn die de pijn veroorzaakte. Hij trok de doorn uit de poot en verbond deze. De leeuw kon nu spoedig weer staan en uit dankbaarheid likte hij de hand van de man zoals honden dat bij mensen doen. Daarna nam hij Androcles mee naar zijn hol en bracht hem iedere dag vlees.
Enige tijd later werden zowel Androcles als de leeuw gevangen. De Romeinen veroordeelden de slaaf omdat hij was weggelopen en zijn straf was dat hij voor de leeuw gegooid zou worden. De leeuw kreeg dagenlang geen eten om hem goed hongerig te maken.
Op de dag van de terechtstelling kwam de keizer met zijn hofhouding naar de arena om het spektakel te zien. Eerst brachten soldaten Androcles de arena binnen. Vervolgens lieten zij de leeuw los, die meteen naar zijn slachtoffer toe rende. Hij herkende evenwel zijn oude vriend en gedroeg zich opnieuw als een vriendelijke hond, kwispelend met zijn staart en de handen van de slaaf likkend.
De keizer was zeer verrast en liet Androcles bij zich komen om te vragen hoe dit kon. Androcles vertelde het hele verhaal, waarna de keizer hem vergiffenis schonk en vrijsprak. De leeuw liet hij terugbrengen naar de bossen waar hij thuis hoorde.
Aesopus schreef meer fabels waarin leeuwen een rol spelen:
De Leeuw en de Muis
De Leeuw en de Rat
Terug naar Verhalen Index
|